Kancelaria parafialna

 

Kancelaria Parafialna czynna od poniedziałku do piątku po Mszy Świętej porannej. 
Kancelaria nieczynna w niedziele, święta i uroczystości.

 

Wskazania dla duszpasterzy Diecezji Siedleckiej w sprawie udzielania sakramentów
Biskup Siedlecki Zbigniew Kiernikowski 
2010-01-25

 

Sakramenty są zasadniczymi elementami życia chrześcijańskiego - znakami oraz środkami wyrażania i umacniania wiary, sprawowania kultu, a także uświęcania człowieka. Właściwe ich udzielanie i przyjmowanie ma wielkie znaczenie dla życia chrześcijańskiego. Dlatego, mając na uwadze dobro Diecezjan w zakresie przygotowania i przeżywania sakramentów oraz sakramentaliów, na mocy kan. 838 § 4, niniejszym przedkładam duszpasterzom wskazania w tej materii. Widzę naglącą potrzebę wyjaśnienia i przybliżenia dwóch kwestii, które często bywają źródłem nieporozumień między wiernymi i duszpasterzami. Pierwsza z nich to przygotowanie do sakramentów, a druga to pojmowanie wspólnoty parafialnej jako podstawowej jednostki, w której i na terenie, której udziela się sakramentów.

W związku z tym polecam duszpasterzom, aby kierowali się następującymi kryteriami.

1. Sakramenty są dla ludzi przygotowanych do ich przyjęcia, a przede wszystkim wykazujących stosowną do swego wieku i stanu wiarę (kan. 843). Przyjęcie sakramentów bez odpowiedniej wiary niesie ze sobą niebezpieczeństwo magicznego ich pojmowania i takiego też korzystania z nich. Dodatkowo dochodzi niebezpieczeństwo traktowania duszpasterza nie jako ojca wspólnoty parafialnej, reprezentującego Chrystusa i Kościół, ale jako urzędnika świadczącego określone usługi (por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, instrukcja Kapłan, pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej, nr 22).
2. Nie można udzielać sakramentów osobom, które dobrowolnie i świadomie, a przy tym często w sposób publiczny, odrzucają nauczanie Ewangelii i Kościoła w podstawowych zagadnieniach moralnych lub nie akceptują wspólnoty Kościoła, mającej także wymiar hierarchiczny (zob. kan. 750nn.).
3. W przypadkach, kiedy z prośbą o udzielenie sakramentu przychodzą osoby, które nie spełniają i nie akceptują nauczania Kościoła, należy je wezwać do rewizji swoich przekonań, oferując wszelką pomoc w zrozumieniu i doprowadzeniu do uznania nauki Kościoła. Jeśli nie ma otwartości na tę pomoc, trzeba takim osobom uświadomić, że to nie Kościół odmawia im sakramentów, lecz oni nie spełniają koniecznych warunków do ich godnego i właściwego przyjęcia.
4. Ze szczególnymi przypadkami, na które trzeba zwrócić uwagę, ma się do czynienia wtedy, gdy rodzice proszący o sakrament chrztu dla swego dziecka jednocześnie nie akceptują nauczania Kościoła co do zasad wiary, moralności i chrześcijańskiego charakteru małżeństwa. Gdy rodzice, nie mając przeszkód do zawarcia sakramentalnego małżeństwa, nie czynią tego, pozostając z własnej woli w wolnym związku, trzeba wziąć pod uwagę możliwość odłożenia chrztu ich dziecka (zob. kan. 868 § 1, 2º). Jeśli w takich przypadkach rodzice naturalni odwołują się do roli rodziców chrzestnych – argumentując, że to oni wezmą odpowiedzialność za katolickie wychowanie ich dziecka –wówczas istnieje możliwość dopuszczenia do chrztu pod określonymi warunkami. Duszpasterz winien więc roztropnie ocenić, czy są spełnione następujące warunki:
   1. wyraźne i życzliwe przyzwolenie rodziców naturalnych na religijne wychowanie ich dziecka,
   2. bliskość zamieszkania, realny wpływ i gwarancja swobody działania dana w tej dziedzinie chrzestnym,
   3. prawdopodobieństwo podjęcia prawdziwej troski ze strony chrzestnych, odznaczających się wysokimi przymiotami moralnymi i żywą wiarą.
   Podobne warunki musiałyby być spełnione, gdyby odpowiedzialność za katolickie wychowanie dziecka chciała podjąć jego babcia lub dziadek. Powyższe sytuacje należy jednak traktować jako wyjątkowe, ponieważ w praktyce wpływ takich osób na wychowanie bywa bardzo ograniczony. W razie wątpliwości co do oceny sytuacji należy odnieść się do Kurii.
5. Do funkcji chrzestnych mogą być dopuszczone osoby, które przyjęły sakrament bierzmowania i są – jak wskazuje Katechizm Kościoła Katolickiego – „głęboko wierzące, a także zdolne i gotowe służyć pomocą nowo ochrzczonemu na drodze życia chrześcijańskiego” (nr 1255). Nie jest to funkcja świecka, ale religijna. Rodzice dziecka winni, więc do niej prezentować osoby, które spełniają wymogi religijno-moralne. Nie wystarczy tylko to, że należą do rodziny lub są przyjaciółmi.
6. Trzeba zwrócić uwagę na coraz częściej występujący fakt, że młodzi ludzie rozpoczynają wspólne życie na sposób małżeński (niekiedy za przyzwoleniem rodziców), świadomie i dobrowolnie odkładając zawarcie sakramentalnego związku, z różnych drugorzędnych powodów, na „dogodny” dla siebie termin, niekiedy bardzo odległy. Takim osobom należy uświadomić, że tego rodzaju postawą de facto negują katolicką naukę o przygotowaniu do małżeństwa i o czystości przedmałżeńskiej, a żyjąc notorycznie w tym stanie, same w jakiejś mierze wykluczają siebie ze społeczności kościelnej i pozbawiają się prawa do korzystania z sakramentów.
7. Gdy takie osoby wyrażą wolę zawarcia małżeństwa i ochrzczenia dzieci, winny w jakiś sposób okazać skruchę i uznać za błędny swój dotychczasowy sposób postępowania, w środowisku, w którym było znane ich życie niezgodne z nauką Kościoła. Nie chodzi w tym tylko o formalność, ale o rzeczywiste znaki, które objawią się w ich postępowaniu i zostaną dostrzeżone przez wspólnotę kościelną. Jeśli to nastąpi, należy przyjąć te osoby z radością do pełnego uczestnictwa w życiu wspólnoty. Nie należy natomiast stosować form restrykcyjnych jak np. cichy ślub czy ślub bez mszy świętej, chyba że tego domagają się jakieś szczególne okoliczności. Trzeba raczej przygotować nupturientów i wspólnotę do tego, by zaczęli patrzeć inaczej na dotychczasowy sposób swego życia i w dojrzały sposób przyjęli właściwe rozwiązanie. Należy też unikać stosowania presji czy przymusu zmierzającego do formalnego załatwienia sprawy, czyli zawarcia małżeństwa bez przekonania i wewnętrznej wolnej zgody. Tym bardziej, że takie naciski mogą mieć wpływ na ważność sakramentu małżeństwa. Duszpasterz winien mocno podkreślać potrzebę zmiany mentalności takich osób i ewentualnie podjąć stosowne kroki w celu przygotowania ich do właściwego i świadomego podejścia do sakramentu małżeństwa.
8. W związku z rozpoczęciem przygotowania do I Komunii świętej, często okazuje się, że dziecko nie jest ochrzczone. Dziecko i cała jego rodzina powinni być potraktowani z dużą odpowiedzialnością. Tego rodzaju sytuacje wynikają zasadniczo nie z winy dziecka, lecz z zaniedbania i winy rodziców. Oni więc potrzebują pomocy. Proszę, by wszystkie takie przypadki były zgłaszane do Kurii. Zazwyczaj są one świadectwem braku poważnego traktowania stylu i zasad chrześcijańskiego życia przez rodziców. Nie chodzi w żadnym razie o jakieś restrykcje czy represje, lecz o zorganizowaną pomoc takim rodzinom, by dobrze przeżyli katechumenalne przygotowanie swoich dzieci.
9. Jeśli chodzi o sakrament bierzmowania, proszę duszpasterzy i katechetów, by robili wszystko, co w ich mocy w celu przygotowania młodzieży do tego sakramentu. Jeżeli jednak widać obojętność ze strony rodziców i jednocześnie brak dobrej woli ze strony kandydata, to lepiej nie dopuścić do przyjęcia sakramentu, niż przedstawić go wbrew czy mimo jego woli i ze świadomością braku zainteresowania ze strony jego rodziców czy opiekunów (por. kan. 889 § 2).
10. Normalnym i zwyczajnym miejscem udzielania sakramentów jest parafia, na terenie której mieszka dana osoba. Sakramenty bowiem są udzielane we wspólnocie Kościoła konkretyzującego się w lokalnej wspólnocie wierzących. Sakramenty też budują tę wspólnotę. Udzielanie i przyjmowanie sakramentów nie jest sprawą prywatną, lecz dokonuje się w odniesieniu do wspólnoty. Chrzest winien być udzielany dzieciom w sposób uroczysty na wyznaczonych wcześniej liturgiach, aby parafianie, jako wspólnota wiary, mogli przyjąć każdego nowego członka i dzielić radość z jego rodzicami. Podobnie I Komunia św. i bierzmowanie powinny mieć miejsce we własnych parafiach. Dopuszczalne są jedynie uzasadnione wyjątki. Te, w razie nieporozumień, powinny być konsultowane w Kurii. Śluby z zasady winny odbywać się w parafii jednego z nupturientów (kan. 1115; por. Instrukcja Episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa w Kościele katolickim, 36). Przeprowadzenie rozeznania i zawarcie małżeństwa w innej parafii może być dopuszczone na prośbę nupturientów tylko w wyjątkowych przypadkach, jeśli przemawiają za tym poważne racje. Stosowne upoważnienie dla proboszcza takiej parafii musi być wydane przez ordynariusza miejsca lub proboszcza jednej ze stron (Instrukcja, 38).
11. Prawo do katolickiego pogrzebu ma każdy ochrzczony, który do śmierci wytrwał w wierze i praktyce życia Kościoła. W parafiach, w których jest zwyczaj odprawiania mszy świętej pogrzebowej z obecnością ciała zmarłego w kościele, takie prawo przysługuje wszystkim, którzy uczestniczyli w życiu wspólnoty kościelnej. Jeśli zaś ktoś swoim życiem zaprzeczał przynależności do Kościoła, nie uczestniczył w życiu wspólnoty wiary, dokonał różnego rodzaju jawnych aktów przeciwnych nauczaniu i praktyce Kościoła, to nie powinno się wprowadzać jego ciała do kościoła. Należy, stosownie do okoliczności, odbyć obrzędy pogrzebowe na cmentarzu, natomiast msza święta w intencji tego zmarłego niechaj zostanie odprawiona w kościele bez wnoszenia jego ciała (kan. 1184n.).

Niniejsze wskazania nie mają charakteru restrykcyjnego, lecz mają na celu wyjście naprzeciw potrzebie lepszego uświadomienia ludziom wierzącym ich miejsca we wspólnocie Kościoła. Tym wszystkim zaś, którzy nie akceptują w pełni nauczania Kościoła, duszpasterze winni uświadomić, że przyjmowanie sakramentów nie jest ani magiczną koniecznością, ani formalną usługą ze strony Kościoła, którą można nabyć za pieniądze z jakichkolwiek względów bez stosownej postawy życiowej, czy gotowości do jej zmiany.

Sakramenty udzielane przez Kościół i we wspólnocie kościelnej są darem, który jest nieodłącznie związany z aktualną, żywą wiarą i prowadzi do ubogacenia życia poszczególnych osób oraz odnajdywania przez nich miejsca we wspólnocie wierzących. Nie mogą więc w zwykłych warunkach być udzielane w oderwaniu od prawdy życiowej, a więc przy braku gotowości dostosowania życia do tego, co te sakramenty oznaczają i co powodują. Inne zasady stosuje Kościół tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. w przypadku niebezpieczeństwa śmierci.

Proszę Duszpasterzy o poważne potraktowanie tych wskazań i dołożenie wszelkich starań, aby jak najlepiej przygotowywać wiernych do przyjmowania sakramentów, tak by wydawały one prawdziwe owoce chrześcijańskiego życia.

+Zbigniew Kiernikowski, Biskup SiedleckiL.dz. 61/2010, Siedlce, dnia 23 stycznia 2010 r.

 

CHRZEST

 

Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.

Obowiązki rodziców dziecka:

• przygotowują się do chrztu dziecka,
• są obecni,
• publicznie proszą o chrzest,
• kreślą znak krzyża na czole dziecka,
• wyrzekają się szatana,
• składają wyznanie wiary,
• niosą niemowlę do chrzcielnicy,
• otrzymują specjalne błogosławieństwo,
• doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga (spowiedź św, I Komunia św., bierzmowanie),
• są świadkami wiary dla dziecka,
• przekazują wiarę wtedy, kiedy nią żyją na co dzień,
• spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.),
• razem modlą się z dzieckiem i za dziecko,
• wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, znaczenie świąt i przygotowują się do nich,
• obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu,
• świętują dzień Patrona,
• uczą miłości bliźniego (brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość szacunek dla starszych),
• zawierzają dziecko Bogu

Obowiązki rodziców chrzestnych:

• wyznaczeni przez rodziców
• przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowanie
• nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest
• należą do Kościoła katolickiego
• jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie
• wyrzekają się szatana
• wyznają wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymuje chrzest
• otrzymują specjalne błogosławieństwo
• trzymają świecę i podają białą szatę do chrztu
• pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka
• prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie
• żyją wiarą, nadzieją i miłością
• modlą się za chrześniaka
• kupią odpowiednią do wieku dziecka książkę religijną
• zabiorą na pielgrzymkę do sanktuarium
• w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracają im uwagę

Informacje szczegółowe związane z chrztem:

1. Rodzice mają się zatroszczyć, aby chrzest dziecka odbył się w pierwszych tygodniach życia lub bez zwłoki, gdy dziecku zagraża śmierć.
2. Chrzest dziecka ma się odbyć w kościele parafialnym miejsca zamieszkania rodziców dziecka. Chrzest z innej parafii może się odbyć na podstawie pisemnej zgody własnego proboszcza.
3. Do godnego ochrzczenia dziecka wymaga się, "aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie" (Kodeks Prawa Kanonicznego, Kan.868 § 2).
4. Chrzest zgłasza matka, ojciec lub prawny opiekun dziecka.

   W kancelarii należy przedstawić:

   1. odpis Aktu Urodzenia dziecka z USC;
   2. świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka (jeśli ślub odbył się w innej parafii;
   3. zaświadczenie o chrzestnych od ich własnego proboszcza, że mogą pełnić obowiązek chrzestnych (jeśli mieszkają w innej parafii).
5. Wymagania, aby ktoś mógł pełnić obowiązek chrzestnego:
   1. ukończone 16 lat (ks. Proboszcz może dla ważnej przyczyny z tego wymagania zwolnić);
   2. katolik, bierzmowany, który prowadzi życie zgodnie z zasadami wiary i obowiązku, który ma przyjąć;
   3. młodzież szkolna przedstawia zaświadczenie o uczęszczaniu na katechezę.
6. Chrzest osoby dojrzałej odbywa się po odpowiednim pouczeniu o prawdach wiary i obowiązkach chrześcijańskich oraz po przejściu praktyki życia chrześcijańskiego w katechumenacie.

Chrzest Święty odbywa się w III niedzielę miesiąca

 

 

PIERWSZA KOMUNIA ŚWIĘTA

 

Przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej odbywa się w szkole i przy parafii. Zapisy dzieci odbywają się u katechetów uczących dzieci komunijne w Szkołach Podstawowych.

Wymagane dokumenty

• Jeśli dziecko było ochrzczone w innej parafii należy dostarczyć metrykę chrztu.
• Jeśli dziecko nosi inne nazwisko niż w dniu chrztu prosimy o powiadomienie o tym fakcie naszej kancelarii przy zapisywaniu dziecka, (potrzebny jest sądowy dokument zmiany nazwiska lub nowy akt urodzenia).
• Jeśli dziecko pochodzi z innej parafii wymagana jest zgoda na przystąpienie do tego sakramentu od tamtejszego proboszcza.

Podstawowym warunkiem dopuszczenia dziecka do Pierwszej Komunii Świętej jest:

• ciągłość uczestnictwa w katechezie szkolnej
• obecność na niedzielnych Mszach Świętych
• obecność na spotkaniach formacyjnych (raz w miesiącu)

Sakramenty święte przeznaczone są dla żywych i dla wierzących.

Pokuta: Spowiedź w naszej parafii jest podczas każdej Mszy św. oraz w ogłoszonych terminach.

 

 

 

BIERZMOWANIE

 

Bierzmowanie może przyjąć osoba wierząca, ochrzczona, praktykująca systematycznie wiarę (niedzielna Msza Święta, rekolekcje, spowiedź, Komunia Święta, codzienna modlitwa), żyjąca w zgodzie z zasadami moralności chrześcijańskiej, biorąca udział w spotkaniach przygotowujących do udzielenia tego sakramentu. Brak któregokolwiek z tych warunków powoduje odłożenie przyjęcia sakramentu do czasu osiągnięcia należytej dojrzałości.

Kandydat do bierzmowania przyjmuje następujące obowiązki i zasady:

• Systematyczny i zaangażowany udział w szkolnej katechezie (dotyczy uczniów). Katecheta wyraża zgodę na przyjęcie bierzmowania przez kandydata. Brak zgody oznacza przełożenie przygotowania na kolejny rok.
• Świadectwo chrześcijańskiego życia. Dotyczy to nie tylko Parafii, ale także rodziny, szkoły i innych miejsc. Brak właściwego świadectwa oznacza przełożenie przygotowania na kolejny rok.
• Systematyczny i zaangażowany udział w spotkaniach dla kandydatów.
• Kandydat powinien wykazać się znajomością pytań katechizmowych, pacierza oraz wiedzą na temat bierzmowania.
• Kandydat otrzymuje na spotkaniu materiały do osobistej pracy. Brak systematycznej pracy w oparciu o materiały powoduje przełożenie przygotowania na kolejny rok.

Zgodnie z zaleceniem Konferencji Episkopatu Polski do bierzmowania przedstawia się uczniów klas trzecich gimnazjum. Dorośli, którzy sakramentu bierzmowania nie przyjęli, mogą czekać na czas wizytacji kanonicznej parafii, lub zgłosić się do kancelarii parafialnej celem uzyskania odpowiednich informacji. W naszej parafii sakrament bierzmowania udzielany jest co 2 lata. Kandydaci zgłaszają się na początku klasy drugiej gimnazjalnej, m. in. poprzez katechetę; kandydat składa prośbę (deklarację) podpisaną przez siebie i rodziców na ręce księdza prowadzącego przygotowanie.

• Dokumenty potrzebne do sakramentu Bierzmowania:
• metryka chrztu,
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji,
• w przypadku osób starszych - świadectwo ukończenie katechizacji szkolnej.

Jeżeli kandydat jest z innej parafii - dostarcza stosowną zgodę duszpasterzy z parafii zamieszkania i udaje się z nią do proboszcza parafii, w której pragnie przyjąć bierzmowanie.

Jeżeli kandydat był ochrzczony poza naszą parafią i poza naszą parafią przystąpił do pierwszej Komunii Świętej, w odpowiednim czasie dostarcza skrócony wyciąg aktu chrztu.

Przygotowanie kandydatów do bierzmowania odbywa się według terminów ustalonych przez księdza prowadzącego, które podawane są w ogłoszeniach duszpasterskich.

Ze względu na współczesne warunki pastoralne wypada, aby chrzestny, jeżeli może być obecny, był także świadkiem bierzmowania. Nie wyklucza się jednak możliwości wybrania osobnego świadka bierzmowania.

Dobro duchowe kandydata jest najważniejszą zasadą w przygotowaniu.

Świadek bierzmowania winien odznaczać się następującymi przymiotami:

• być wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku
• być wierzącym i praktykującym katolikiem
• należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię,
• nie być wykluczonym przez prawo od czynności w aktach kościelnych.

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

 

Przygotowanie do małżeństwa

W sprawach zawarcia Sakramentu Małżeństwa narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej na trzy miesiące przed planowaną datą ślubu w celu przeprowadzenia badania kanonicznego (datę ślubu można ustalić wcześniej).

Obowiązki narzeczonych:

1. Udział w 10 konferencjach przedmałżeńskich
2. Trzykrotne spotkania w poradni rodzinnej.
3. Odbycie dwukrotnej spowiedzi przedślubnej (pierwsza – w tym tygodniu, w którym był spisany protokół przedmałżeński; druga – tuż przed ślubem, by w stanie łaski uświęcającej przystąpić do sakramentu małżeństwa).
4. Udział w skupieniu przedślubnym (w parafii MBNP w III niedzielę miesiąca o godz. 9.00).
5. Rozmowa z kapłanem (ewentualny egzamin z wiedzy religijnej).
6. Uzupełnienie wiadomości religijnych.
7. Jeżeli narzeczeni chcą zawrzeć ślub tzw. konkordatowy zobowiązani są zgłosić się do USC i dostarczyć dokument zezwalający na pobłogosławienie małżeństwa ze skutkami cywilnymi.
8. Trzykrotne spotkanie w kancelarii parafialnej:
   1. Pierwsze spotkanie:
      • spisanie protokołu przedmałżeńskiego i stwierdzenie braku przeszkód małżeńskich,
      • wydanie prośby o wygłoszenie zapowiedzi do parafii zamieszkania narzeczonego (-ej),
      • ustalenie daty ślubu,
      • umówienie się na drugie spotkanie,
   2. Drugie spotkanie:
      • narzeczony(a) przynosi dokument o wygłoszeniu zapowiedzi przedmałżeńskich od własnego ks. Proboszcza stwierdzający brak przeszkód małżeńskich,
      • egzamin z głównych prawd wiary (mały katechizm) i rozmowa na temat konferencji przedmałżeńskich,
      • umówienie się na trzecie spotkanie ze świadkami w tym tygodniu, w którym narzeczeni zawierają związek małżeński,
   3. Trzecie spotkanie:
      • spisanie aktu ślubu i złożenie podpisów przez narzeczonych i świadków,
      • omówienie ceremonii zawarcia sakramentu małżeństwa,
      • jeśli narzeczeni zawarli już kontrakt cywilny przynoszą także dokument z USC stwierdzający zawarty związek,
      • narzeczeni proszą Pana Organistę o oprawę muzyczną liturgii sakramentu małżeństwa.

Niezbędne dokumenty

Narzeczeni na trzy miesiące przed zawarciem małżeństwa zgłaszają się do kancelarii parafialnej przedstawiając:

• aktualne metryki chrztu (ważne 6 miesięcy) z adnotacją o bierzmowaniu, (jeśli w metryce brak informacji o bierzmowaniu to zgłosić się po zaświadczenie do parafii bierzmowania),
• dowody osobiste,
• świadectwa ukończenia religii na poziomie szkoły ponadpodstawowej, (świadectwa kościelne),
• zaświadczenia o naukach przedmałżeńskich i wizycie w Poradni Przedmałżeńskiej,
• zaświadczenie z USC - jeśli jest to ślub konkordatowy (ważne 3 miesiące),
  • wdowcy z aktem zgonu współmałżonka,
  • związani cywilnie z aktem zawarcia związku cywilnego,

Fotografowie i operatorzy sprzętu audiowizualnego, którzy zamierzają wykonywać swoje czynności podczas celebracji liturgii, są obowiązani ukończyć kurs i otrzymać pisemne upoważnienie z Kurii. Ponadto winni zgłosić się do kapłana, który ma przewodniczyć celebracji, aby z nim uzgodnić wszystkie szczegóły związane z miejscem i sposobem wykonywania swej posługi.

 

NAMASZCZENIE CHORYCH

 

 

 

Sakrament namaszczenia chorych udzielany jest przede wszystkim osobom znajdującym się w ciężkiej chorobie lub w niebezpieczeństwie śmierci. Dawniej udzielano go tylko raz traktując jako tzw. "ostatnie namaszczenie". Dziś można ten sakrament przyjmować nawet kilka razy w życiu jeśli znajdziemy się w okolicznościach zagrożenia życia bądź w niebezpieczeństwie śmierci. Właściwe rozumienie sakramentu chorych, zwanego też sakramentem uzdrowienia regulują przepisy kościelne.

1. Namaszczenia chorych można udzielić wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie na skutek choroby lub starości. Sakrament ten może zostać ponownie udzielony, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze. Podstawą do przyjęcia sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej. (spowiedź i komunia św.)
2. Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim".
3. Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:
   1. choremu przed operacją chirurgiczną, jeśli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
   2. osobie w podeszłym wieku, jeśli widać, że opuszczają ją siły fizyczne, lub znajduje się w kalectwie, niedołęstwie; osoba starsza może zawsze przystąpić do tego sakramentu;
   3. dzieciom można udzielić namaszczenia chorych jeśli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie;
   4. choremu, który stracił przytomność lub używanie rozumu, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiłby o to, gdyby był przytomny. Wynika stąd, że w zwyczajnej sytuacji ksiądz może udzielić sakramentu tylko wtedy, gdy zna tę osobę, która jest już nieprzytomna, lub ktoś w sposób odpowiedzialny mógłby zaświadczyć, że jest to osoba ochrzczona, praktykująca i na pewno pragnęłaby przyjąć sakramenty Kościoła w niebezpieczeństwie śmierci. Jeśli warunki te nie mogą być spełnione, nie udziela się żadnych sakramentów, gdyż te są tylko dla tych, którzy przyjęli chrzest, posiadają wiarę i rozumnie o nie proszą. Osobie nieprzytomnej lub z którą nie ma kontaktu udziela się tzw. "namaszczenia warunkowego";
4. Nigdy nie udziela się sakramentu namaszczenia umarłym. Ksiądz wezwany do chorego, który już umarł, tylko modli się za zmarłego "aby uwolnił go od grzechów i przyjął do swego Królestwa";

Sakrament chorych w parafii

W naszej parafii sakramentu namaszczenia chorych udziela się w każdej potrzebie i na każde wezwanie. Obłożnie chorych odwiedzamy przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, po wcześniejszym zgłoszeniu chorego w kancelarii parafialnej lub zakrystii kościoła.

Jak przygotować mieszkanie do odwiedzin chorych?

• stolik nakryty białym obrusem, na nim krzyż,
• obok zapalona świeca,
• spodeczek, na nim nieco waty lub chleba,
• woda święcona,
• szklanka z wodą i łyżka,
• ręcznik

Kapłan modli się z chorym w obecności rodziny.

SAKRAMENT POKUTY

 

Pokuta: Spowiedź w naszej parafii odbywa się pół godziny przede Mszą Świętą oraz w ogłoszonych terminach.

 

 

W każdy pierwszy piątek miesiąca od godz. 8 rano odwiedamy chorych parafian, którzy nie mogą przybyć do świątynii aby przyjąć sakramenty święte. Dla wielu jest to jedyne spotkanie z kapłanem, nawet od wielu lat.